We kijken elkaar zwijgend aan.

Je blik verraadt droefenis,

schildert een grimas op je gezicht.

 

We wentelen ons in onmacht en

geven ons over aan de martelgang.

 

Tijdloos en bevroren

gaan we langzaam in elkaar verloren.

Als een aanzwellende waterval

die ons eindeloos meevoert in zijn dal.

 

We slingeren heen en weer

tussen hoop, verdriet en ongeduld.

Misschien lukt het wel deze keer

En wordt de wens eindelijk vervuld.